تجلّی ققنوس در اشعار ادونیس

این مقاله به تحلیل و بررسی شخصیت های تاریخی، مذهبی، و حوادثی می پردازد که به هر طریقی در شعر ادونیس تجلی گاه اسطورة ققنوس شده اند، و بیانگر تجدد و رستاخیز دوبارة بعد از مرگ و نابودی هستند. این مفاهیم به صورتی رمزگونه مصداق واقعیات جوامع عربی است. ادونیس پیوسته این جامعه را در گرداب عقب افتادگی و سکون و مرگ مطلق می بیند و در تلاش است تا با یاری ققنوس که نماد هر انسان انقلابی و تجددخواه است، به دوران شکوه گذشته که در اندیشة ادونیس تمدن فینیقیه است، بازگردد و انقلابی علیه تمدن کنونی عرب بنا نهد. در این مقاله به دو نوع کاربرد ققنوس در اشعار ادونیس می پردازیم، نوع اول کاربردی است که در آن یکی از عملکردهای ققنوس در یک شخصیت و یا در خود شاعر ظهور می کند، و در نوع دوم شاعر صریحاً اسم ققنوس را در متن به کار می برد که ما آن را با عنوان کاربرد عَلَم آورده ایم.